با درود فراوان خدمت دوستان و مهمانان گرامی که به وبلاگ خاک گرفته من سر زدن 
سال 1391 هم تموم شد! (بعد چهار شنبه سوری دیگه: همه چی تعطیله، من چقدر خوشحالم!)
الان که گردوخاک وبلاگ رو تکوندم و یه نگاهی بهش انداختم دیدم که از خرداد ماه به این طرف هیچ پستی آپ نشده 
و این مایه شرمساری بیش نیست.
ایام جوانی، وقتی به وبلاگ های خاک گرفته نگاه میکردم، به خودم میگفتم: وبلاگ من اینطوری نمیشه، یعنی اجازه نمیدم که اینطوری بشه 
ولی الان خودم می بینم که دچار رخوت شدم و این اصلا خوب نیست.
یه گفته قدیمی هست که میگه اگه به یه خونه خالی فقط وارد بشی و یه سلام خشک و خالی به در و دیوار خونه بکنی اون خونه سالیان سال پابرجا میمونه ولی اگه همین کار ساده رو هم انجام ندی اون خونه یواش یواش شروع میکنه به فرو ریختن.
حالا من دقیق آمار ندارم که تو دنیای مجازی هم این مقوله اتفاق میفته یا نه؟ 
به نظر خودم میفته!
به هر حال، کوتاه سخن، پیش پیشی سال جدید 1392 رو به همه تبریک میگم و
از ته دل میخوام که ...! (تو دلم 
آرزو کردم)
گشت گرادگرد مهر تابناک، ایران زمین***روز نو آمد و شد شادی برون زندر زمین
ای تو یزدان، ای تو گرداننده مهر و سپهر*** برترینش کن برایم این زمان و این زمین
